jueves, 3 de noviembre de 2016

HISTORIES DE CUANDO YÉRAMOS NEÑOS

  ENTE LES HISTORIES DE CUANDO YEREN NEÑOS COLÓSENOS UNA QUE BIEN PODRÍA SER UN RELLATU DE HALLOWEEN. ¿CUALA SERÁ?

Namás entamar el colexu había un neñu que na clas siempre me quitaba´l sitiu, entós acabé cansándome y un día metí-y una patada en tol focicu, entós el neñu empezó a llorar y a mí castigáronme y llamaron a los mios pas, que s'enfadaron muncho conmigo.

 Un día, con cuatro añinos, díbemos Eric, Joserra y yo peles caleyes de Noreña. Nesto diz Xoserra:
-Meca un llimiaguín...
  Como ye normal, naide-y fizo casu. Llueu atopamos un esperteyu feríu con un ala rota, punxímos-y una venda, llevámoslu a un sitiu peraltu y lanzámoslu pa que volase, pero la venda taba mal puesta y cayó nel mesmu sitiu que taba enantes.
P'afogar les penes fuimos a xugar a la consola y a tomar unos zuminos multifrutes.

  Cuando yo tenía tres añinos tuvi un perru al que quería muncho.Prestábame xugar con él. Un día garré y vi que´l perru taba durmiendo y fui p´allá, púnxime enfrente d´él y mordí-y una pata de broma pero entós entamó a lladrar y mio ma vino a reñime.
   Y tamién otru día garré y metílu na llavadora y cuando ya taba coles pates y la cabeza metía dientro llegó la mio ma y entamó a dar voces: ¡pero que faes Alejandro! Y yo contesté-y que'l perru taba mui suciu...


  Cuando tenía siete años fui colos mios pas a Xixón a la feria de muestres pa pasar el día. A la hora de comer yo taba cola mio ma viendo un puestu de pulseres, distraíme un momentu y cuando di la vuelta mio ma ya nun taba. Yo púnxime pernerviosa al nun la ver, miré pa tolos llaos pero seguía ensin vela. Sentéme nun bancu qu'había enfrente a esperalos. Al cachu llegaren a por mi y yá nun me solté enxamás de la mano de la mio ma.

  17 de payares
 Casa d'Elías, tábemos Xuan y yo xugando a los tazos, cuando Elías lliberó los tres hámsters que tenía de mascotes.
Nosotros siguimos xugando ensin danos cuenta que diba a ocurrir dalgo aterrador. Elías sacó'l triciclu y empezó a atropellalos ún a ún.
  Xuan y yo, atónitos, quedamos pasmaos, y ensin facer nada, dexamos qu´esi mozu demente y testerón los aniquilare. El primeru atropellólu y morrió nel actu, al segundu dexólu inconsciente y tirólu pol váter y l'últimu tres quince minutos incansables xugando con él a alcontralu tirólu pela ventana, con tan mala suerte que cayó enriba d'un coche delantre'l supermercáu.

OTRA HISTORIA DE HALLOWEEN

  Escrita por Cristian Fernández:

  ÉL

  Día 12 dempués de la llegada
  Sigo equí, nesti condenáu sitiu que nun me traxo más que problemes. Él sigue rondando pelos pasiellos.

  Mesmu día 5 minutos dempués
  Oigo un ruíu que ta atorollándome los oyíos, pero enantes de salir d´equí y dar media vuelta p'alcontrar seguramente la mio muerte, quiero respirar por última vez l´aire d´esta, la mio morada, durante 12 díes.

  (Na mesa onde taba escribiendo'l nuestru perxonaxe solo quedó una semeya que se-y escaeció, una foto de lo que paecía él mesmu, pero col rostru tremendamente deformáu).

  Día 13. Ta buscándome
  LLogré vadiame d'Él pero paez que nun toi mui seguru nesti sitiu, al dar la vuelta a la esquina pudi ver una puerta resplandorienta, pero namás acercame vi como desapaecía delantre los mios güeyos. Por suerte alcontré una puerta metálica a la mio derecha y metíme dientro de la sala que protexía. Güei pasare mieu, vi'l so rostru, ye horrible, incomparable a cualquier tortura humana, pero lo que me da más mieu ye que ta buscándome.

  Día 17. Tengo mieu
  Llevo encerráu equí varios díes, nun salí aún porque de xemes en cuando, óyese como Él intenta desgarrar la puerta coles sos manes. Nestos momentos tengo mieu de dame la vuelta polo que pueda alcontrar, tengo mieu de perturbar esti silenciu con un movimientu, tarrezco qu' Él te tres de mi.

  Día 18. Voi salir
  Ya nun puedo más, finalmente dime cuenta qu´equí los díes nun pasen, qu´equí ye solo esperar unes hores que son les últimes que vas vivir. NUN PUEDO AGUANTAR MÁS ESTI SILENCIU, VOI SALIR D´EQUÍ. 

  (Cuando salió dióse cuenta de qu'Él taba ellí na puerta esperándolu, entós solo s'oyó un glayíu desgarrador y un soníu espeluznante, pero pronto volvió'l silenciu y Él quedó esperando a otru valiente que s'atreviera a entrar nel so xuegu.)

lunes, 31 de octubre de 2016

RELLATOS DE HALLOWEEN - EL ATAPECER DE LA GÜESTIA

  Equí vos dexo'l rellatu de María Pidal, ún de los meyores:

  EL ATAPECER DE LA GÜESTIA
 La güestia ye una vieya reseca de güeyos grandes y finos que se confunde con delles aves nocherniegues. Ye una especie de vampiru que tien na so boca un diente qu´utiliza pa chupar el sangre de los neños que duermen nes sos cunes, causándo-yos que muerran al momentu.
  Dalgunos dicen que se trata d'una bruxa que chupa´l sangre.
  Otros dicen que ye mitá páxaru mitá muyer.
  Un día d´iviernu, na casa los mios güelos yera de nueche y yo yera la única que taba llevantada en casa, lleendo un llibru. La casa taba nun pueblu y nun tenía cases alredor, solo había una y taba abandonada porque la paisana morriera y... ¿Quién va querer una casa en mediu´l monte?
  Sigo cola historia, fui pa la cocina a por un vasu de lleche y pa la mio sorpresa escuchóse una nana na casa de al llau. Miré pela ventana, había lluces, nun me preocupé, sería daquién que la mercare. Volví pa la salita, taba too tranquilo hasta que picaron a la puerta con un canciu sele, nun m´atreví a abrir asina que llamé al mio güelu, qu´abrió y nun pasó nada. Peslló la puerta diciendo que sería Manolo´l nietu de Xuan, que yera un mazcayón y siempre andaba molestando, yo asentí cola cabeza y escapóseme una leve risuca pero aún asina díxe-y que se quedase conmigo, asina fizo.
  Sobre la una la mañana escuché un portazu na habitación del afiáu de la mio güela que se quedó con nosotros y nun tenía tovía l´añu, miré pal mio güelu que taba tan dormíu que-y caía hasta la baba, decidí dir yo, taba too prieto y entamé a goler dalgo perfuerte. Entré a la habitación recubierta de moqueta y foi cuando pisé daqué pegañoso. Enantes de prender la lluz, oyí otra vez la nana, y vi a una paisana clavándo-y un diente tou negru y torcíu al probe neñu nel pescuezu, la muyer diose cuenta de la mio presencia y escapó volando, yo nun pudi retener les llágrimes y el dolor, marché corriendo y dime cuenta de que despertaren los mios güelos, conté-yoslo too llorando y ellos entamaron a enlloquecer, dixeron que yá morrieren otros años neñinos asina dende que finare la paisana de la casa. Mio güela enseñóme una semeya que tenía de la vecina, sequé les llágrimes y dixi ente suspiros: ¡¡¡Ye ella!!!

viernes, 28 de octubre de 2016

METALLICA - MOTH INTO FLAME

Tacháu, reina del pop,
anfetamina.
Los gritos rompen el silenciu
afuracáu, moyáu en gasolina.

El tiempu faise eternu
decadencia, muerte del inocente
el camín vuélvese una espiral.

Infamia, too sobre publicidá,
la destrucción vuélvese viral
prendi la luz, prendi la luz
otru golpe quita tol dolor
a prueba de bales, mata la verdá
tas cayendo pero pienses que sigues altu,
altu de nuevo.

Vendisti la to alma
ficisti'l muru más altu
ayeri
agora tas pa tirar.


CANCIU PASÉU/RIDE (TWENTY ONE PILOTS / VEINTI ÚN PILOTOS)


Solo quiero tar baxo´l sol onde  m´atopo, sé que delles
vegaes ye complicao.
Cachos de paz baxo'l sol son paz mental, sé que delles
vegaes ye complicao.
Sí, pienso demasiao nel final, pero ye prestoso fantasiar.

Polos mios enemigos, nun deseyaría ser quien soi, pero ye prestoso fantasiar...

Toi cayendo, asina que tomo'l mio tiempu mientres faigo'l viaxe, toi cayendo,
asina que tomo'l mio tiempu mientres viaxo.

"Morrería por ti", eso ye cenciello de dicir.
Tenemos una llista de persones poles que recibiríamos
una bala, una bala por ti, una bala por
cada persona qu'hai nesta habitación, pero paez
que nun veo venir munches bales, venir
munches bales.
Metafóricamente, soi'l meyor, pero lliteralmente,
nun tengo nin idea qué ye lo que fixi.
"Viviría por ti", y eso ye difícil de facer, incluso más
difícil de dicir cuando sabes que nun ye cierto, incluso más
difícil d'escribir cuando sabes qu'esta nueche había xente na to
casa qu'intentaba falar contigo, pero tu inorástilos.

Toes estes entrugues, son de verdá, ¿por
quién viviríes?
¿Por quién morreríes?
¿Y dalguna vegada mataríes?





jueves, 20 de octubre de 2016

MELENDI - LA MIO MOZUCA

Quiero volver p'alendar.
Y pa dicite que tas siempre xunto a mi.
El mio caminar nun acaba equí.
Porque yo sé que
na mio tierra voi morrer.
Y canta-y a la mio xente coles gaites retumbando
y estrelles
cayéndo-yos nes teyes.
Como roba'l corazón esta mozuca que se baña nel Nalón.
Llámase Asturies.
Quiero sentir el to espertar.
Échote de menos tanto que podría llorar.
Pue qu'asina llegue a espresar
tolo que siento pola mio xente y el mio llugar.
Y baillar un xiringüelu cola lluna.  
Y  nel tunel del Negrón
izar la bandera.
Y na cruz, los anxelinos
beben sidra y brinden por una rexón
que se llama Asturies.
Y canta-y a la mio xente coles gaites retumbando.  
Y estrelles
cayéndo-yos nes teyes.
Como roba'l corazón esta mozuca que se baña nel Nalón.
Llámase Asturies.
Pue que'l tiempu enllamuergue los tos caminos.
Pue que'l sol nunca se dexe ver.
Pero al salir del banduyu de la mio madre fuisti tu la que
me vio crecer.
Pue que'l tiempu enllamuergue los tos caminos.
Pue que'l sol nunca se dexe ver.
Pero al salir del banduyu de la mio madre fuisti tu la que
me vio crecer.


 


SOFÍA - ÁLVARO SOLER

Suaño cuando yera pequenu,
Ensin esmolición, nel corazón,
Sigo viendo aquel momentu.
Esmolecióse.

Yá nun te creo, yá nun te deseo, solo te dexo,
Namás te deseo.

Mira, Sofía
Ensin la to mirada sigo
Ensin la to mirada sigo
Dime,Sofía
Cómo te mira, dime cómo te mira,
Dime
Sé que non,
Sé que non,
Sé que namás sé que yá nun soi yo
Mira, Sofía
Ensin la to mirada sigo
Ensin la to mirada, Sofía

Dices que yéramos felices:
Yá pasó too, yá pasó too
Sé que te corté les nales:
El que te fixo volar, el que te fixo suañar

Yá nun te creo, yá nun te deseo namás te veo,
Namás te deseo

Mira, Sofía
Ensin la to mirada sigo
Ensin la to mirada sigo
Dime, Sofía
Cómo te mira, dime cómo te mira,
Dime
Sé que non,
Sé que non
Sé que namás sé que yá nun soi yo
Mira, Sofía
Ensin la to mirada sigo
Ensin la to mirada, Sofía

Y ¿por qué nun me dices la verdá?
Sigo ensin la to mirada, Sofía
Y ¿por qué nun me dices la verdá?





ANIMAL - NON SERVIUM

Güei miré a los güeyos a la cruda realidá, los errores de la mio vida naide los pue borrar.
Foi tan cenciello, dexalu escapar, y da-y rienda suelta a esti animal.
¡Animal! Que llevo dientro... ¡dende va tantu tiempu!
Y que siempres m'emburrió a ser llibre como'l vientu.
Él enxamás me dexó siguir la dirección que desaguaba nuna vida meyor.
Amosóme otru camín, lloñe de la cordura, un camín marcáu pola llocura.
¡Llocura! Tan dura, capaz, d'a min volvéme llocu.
Quemar hasta sentir… ¡El fueu nel infiernu!
¿Por qué? La vida ye la que te da ¿Y qué? Equí toi yo pa encarar los mios problemes.
Va tiempu qu'encaré'l mio destín, siempre tuvi claro cual yera'l mio papel.
Entendí, que nesta perra vida enxamás daría el mio brazu a torcer.
Siempre supi que los mios propios valores son tan distintos a los qu'ellos me venden.
Y de xacíu, por nada del mundu acabaría siendo ún más d'esa xente...
Yo barrí pa siguir el ritmu que supuestamente lleva un home normal...
Escoyí vivir cada momentu, esfrutar de la vida a toa velocidá.
Nada ye de baldre too pasa factura munches vegaes al preciu de los mios propios escesos.
Forxé'l mio destín pa bien o pa mal, si la vida me cute, ¡ENSÉÑO-Y LOS DIENTES!
Lo que nun mos mata fainos más fuertes, y nun esiste un peligru mayor qu'el que vive na mio mente...
Por munchos golpes duros que reciba, ¡Nun me van doler! Porque enxamás conocí un dolor más fuerte, que'l que se siente cuando yes consciente de que-y tas faciendo dañu a la to propia xente.
Nunca quixi asonsañar ser daquién que nun soi, aparentar daqué que realmente nun siento.
Caún ye dueñu de les sos propies acciones, caún toma...¡Les sos propies decisiones!
Avérate hasta min y suelta la to charra moral.
Mientres me mires penriba del costazu.
Avérate... Que yo voi respondete, una vegada más...¡Que te den!
Dalgún día toos vamos tener que pagar el preciu por ser distintos.
Llegáu esi momentu, con gustu aceptalu...
Voi  encaxar los golpes ensin mirar atrás.
Nun llevo'l preciu de los mios errores, pero enxamás, ¡Enxamás voi dexar de ser yo!

LA BICICLETA - CARLOS VIVES Y SHAKIRA

Nada voi facer
Revolviendo nes feríes del pasáu
Nun voi perder
Yo nun quiero ser un mozu d'otru llau
A la to manera, cenciello
Nuna bici que te lleve a tolos llaos
Un canciu desesperáu
Una cartina que yo guardo onde t’escribí
Que te suaño y que te quiero tanto
Que va tiempu ta'l mio corazón
Llatiendo por ti, llatiendo por ti
La que yo guardo onde te escribí
Que te suaño y que te quiero tanto
Que va tiempu ta'l mio corazón
Llatiendo por ti, llatiendo por ti
Puedo ser feliz
Caminando relaxada ente la xente
Yo quiérote asina
Y préstesme porque yes distinta
A la mio manera, despeináu
Nuna bici que me lleva a tolos llaos
Un canciu desesperáu
Una cartina que yo guardo onde t’escribí
Que te suaño y  que te quiero tanto
Que va tiempu ta'l mio corazón
Llatiendo por ti, llatiendo por ti
La que yo guardo onde t’escribí
Que te suaño y que te quiero tanto
Que va tiempu ta'l mio corazón
Llatiendo por ti, llatiendo por ti
Ella ye la favorita,
la que canta na zona
Mueve’l cadril como un barcu ente les foles
Tien los pies descalzos como un neñu
Y los sos pelos llargos son un sol que t’antoxa
Gústa-y  que-y  digan que ye la neña, la lola
Gústa-y que la miren cuando ella baila sola
Gústa-y más la casa, que nun pasen les hores
Gústa-y Barranquilla, gústa-y Barcelona
Lleva, llévame na to bicicleta,
Carlos, llévame na to bicicleta
Quiero que percorramos xuntos esa zona
Dende Santa Foína hasta L'Arenosa
Lleva, llévame na to bicicleta
Pa que xuguemos xuntos pela Trapa y na Chancla
Que si a Piqué dalgún
día-y enseñes el Tayrona
Dempués nun va querer dir pa Barcelona
A la mio manera, cenciello
Nuna bici que me lleva a tolos llaos
Un canciu desesperáu
Una cartina que yo guardo onde t’escribí
Que te suaño y que te quiero tanto
Que va tiempu ta'l mio corazón
Llatiendo por ti, llatiendo por ti
La que yo guardo onde t'escribí
 Que te suaño y que te quiero tanto
Que va tiempu ta'l mio corazón
Llatiendo por ti, llatiendo por ti
Lleva, llévame na to bicicleta
Carlos, llévame na to bicicleta.




                                           

DENDE ESA NUECHE - MALUMA

Dende esa nueche estráñote na mio habitación
Creo que puedo cayer nuna adicción, contigo.

Nun m'esperaba enxamás una hestoria asina,
siento milenta coses por ti, siento milenta coses.

Entiende que dende esa nueche solamente pienso en ti
Dende esa nueche muerro por tenete equí 
¿Qué ye lo que te pasa que nun quies, amor?

Entiende que dende esa nueche solamente pienso en ti
Dende esa nueche muerro por tenete equí.

Pero dame mieu namorame de ti.

Y yo de ti (y yo de ti)
Tu non de mi (tu non de mi)
Y yo de ti pero dame mieu namorame de ti.

Y yo de ti (y yo de ti)
Tu non de mi (tu non de mi)
Y yo de ti pero dame mieu namorame,
amor.

Quiero enllenate de mil coses y roses de mil colores
Quiero date los cantares que solo te falen d'amores
Y que pienses en mi, quiero que seyas feliz

Y yá sufrí lo que tenía de sufrir
Casi nun llogro creer en mi
Tomemos les coses con calma.

Anque nun seya lo que siento.

Dende esa nueche échote en falta na mio habitación
Creo que puedo cayer nuna adicción, contigo.

Nun m'esperaba enxamás una hestoria asina
Siento milenta coses por ti, siento milenta coses.

Entiende que dende esa nueche solamente pienso en ti
Dende esa nueche muerro por tenete equí
¿Qué ye lo que te pasa que nun quies, amor?

Entiende que dende esa nueche solamente pienso en ti
Dende esa nueche muerro por tenete equí.

Pero dame mieu namorame de ti.

Y yo de ti (y yo de ti)
Tu non del mi (tu non del mi)
Y yo de ti pero dame mieu namorame.

Entós dices que me quies
Dícesme que m'adores
Qu'ente tolos homes
Soi yo quien te namora neña,
¿por qué nun te decides a apurrime'l to corazonín?
 Voi curiate.

Quiero enllenate de milenta coses y roses de mil colores.
Quiero date los cantares que solo te falen d'amores
Y que pienses en mi, quiero que seyas feliz.

Y yá sufrí lo que tenía de sufrir.
Casi nun llogro creer en mi.
Tomémoslo con calma.

Anque nun seya lo que siento.

Neña

Ah, ah, ah
Muerro por tenete equí...


HIMNU DEL REAL SPORTING DE XIXÓN

Real Sporting, equipu famosu, de rancia solera,
brillosu historial,
qu'a Xixón
tu-y disti gran fama y
en El Molinón nun tienes rival.

De la to cantera surdieron valores
que naide enxamás va poder escaecer,
vencedor pelos campos d'España,
otra vegada volverás a trunfar.

¡PUXA Real Sporting! Equipu llexendariu
que tanto lluchasti pa poder trunfar,
revive los tos lloreos
y siempre p'alantre, 
La to fe nunca decaiga
nun tienes d'esmolecer.

Sporting a la llucha, batalla darréu...

¡PUXA Real Sporting!
De ti esperamos más.

 


CANCIÓN AL MAR - MISSA SINFONÍA

Cánto-y esta canción al mar
Espero puedas recordame...
De la mio mente nun te puedo sacar
nos mios suaños siempres tarás
onde acaben estos mares
onde naufrague l'amor
navegando como enantes cantándote
esta canción
ensin folgar podíamos navegar...
mientres oyía'l to cantar
¿ónde tarás amor?
¿ónde te podré atopar?
nesti océanu podré navegar
al pie de ti;nel mar
vuelvo cantate esta canción
nun me vaigas escaecer
yá nun quiero más alcordances, 
quiero qu'esto seya verdá
Yá nun quiero vete en suaños
Quiero vete na realidá 
Cánto-y esta canción al mar...
espero puedas recordame...